با تو

قدرت نرم و منتقدان آن
1. مواردی از تاریخ ارتش: انسان‌های بدبین و شکاک قدرت نرم را فاقد محتوا می‌بینند و همه آن را با روابط عمومی، مطالب بیهوده و از این دست موارد یکسان می‌دانند. اخیراً در کتابی خواندم که "قدرت نرم یکی از آن ایده‌های زیبای آکادمیک است که در بسیاری از آزمون‌های سیاست خارجی مردود شده است. هیچگاه ارتش‌ها حتی به واسطه عمیق‌ترین جذبه‌های فرهنگی متوقف نشده‌اند." اما در حقیقت، این ادعا کاملاً اشتباه است. مثالی جالب از سال 1762 وجود دارد. هنگامی‌است که فردریک کبیر (Frederick the Great) محاصره و به شکست نزدیک شد، سزارینا الیزابت (Czarina Elizabeth) درگذشت و پسرش سزار پتر (Czar Peter) منصب او را بر عهده گرفت. وی بسیار به پتر کبیر احترام می‌گذاشت. پتر ارتش روسیه را فراخواند و فردریک نیز گریخت. این موردی است که در آن تأثیر قدرت نرم بر ارتش کاملاً مشهود است.اگر جنگ جهانی اول را در نظر بگیرید متوجه خواهید شد که یکی از دلایلی که آمریکایی‌ها به جای آلمان با انگلستان هم پیمان شدند ـ و وودرو ویلسون در این راه بسیار تلاش کرد ـ قدرت جذبه‌ انگلستان بود. مورخینی که به مطالعه این دوره پرداخته‌اند، صراحتاً اعلام کرده‌اند که قدرت نرم در آن زمان بر بسیاری از ارتش‌های بزرگ اثرگذار بوده است.